چرا آپارتمان نشین شدیم؟
اینکه چرا آپارتمان نشین شدیم برای اکثر افراد معلوم و ملموس شده است، از آنجا که جمعیت شهری افزایش پیدا کرد تغییراتی بنیادی در نحوه زندگی مان بوجود آورد، تفاوتی نمیکند این تغییرات دلخواه و یا ناخواسته باشند. این تغییرات همچون جایگزین شدن ماشین بجای درشکه، استفاده از تلفن همراه درمقابل باجه های تلفن و بسیاری امکانات مدرن امروزی که در تخیل آوردنش برای گذشتگان کار آسانی نبوده است، با گذشت زمان به وجود آمده اند. از طرف دیگر تغییراتی نیز از روی اجبار و نیاز در جامعه بوجود آمد که چاره ای برای رفع آن نبود . خارج شدن از خانه هایی با فضایی که وسعت آن امروزه برای نسل جدید کمتر در تخیل می گنجد و تبدیل شدن آنها به خانه هایی در ابعاد کوچک تر، به گونه ای که هر خانه روی خانه ای دیگر بنا شده، سبکی از زندگی را در خانه هایی به نام آپارتمان به وجود آورده است. مدلی که زندگی در آن خلاف زندگی در خانه های حیاط دار و بزرگ، تابع قواعد و قانون خاص خودش است. آپارتمان به مجموعه واحدهایی از یک ساختمان که در عرصه واحد، از یک پلاک ثبتی خاص با واحدهای مستقل با سند تفکیکی خاص و مجزا بنا شده است گفته می شود. شروع ساخت و ساز آپارتمان ها، از سال 40 شروع شد و در سال 1343، قانون تملک آپارتمان ها به تصویب رسید و آیین نامه اجرایی آن در 1347 تدوین و در سال 1360 اصلاح و باز بینی شد و این دهه (دهه 60) روی آوری مردم به آپارتمان نشینی آغاز شد که با مشکلاتی نیز همراه بود.
از طرف دیگر تغییراتی نیز از روی اجبار و نیاز در جامعه بوجود آمد که چاره ای برای رفع آن نبود . خارج شدن از خانه هایی با فضایی که وسعت آن امروزه برای نسل جدید کمتر در تخیل می گنجد و تبدیل شدن آنها به خانه هایی در ابعاد کوچک تر، به گونه ای که هر خانه روی خانه ای دیگر بنا شده، سبکی از زندگی را در خانه هایی به نام آپارتمان به وجود آورده است. مدلی که زندگی در آن خلاف زندگی در خانه های حیاط دار و بزرگ، تابع قواعد و قانون خاص خودش است.
آپارتمان به مجموعه واحدهایی از یک ساختمان که در عرصه واحد، از یک پلاک ثبتی خاص با واحدهای مستقل با سند تفکیکی خاص و مجزا بنا شده است گفته می شود. شروع ساخت و ساز آپارتمان ها، از سال 40 شروع شد و در سال 1343، قانون تملک آپارتمان ها به تصویب رسید و آیین نامه اجرایی آن در 1347 تدوین و در سال 1360 اصلاح و باز بینی شد و این دهه (دهه 60) روی آوری مردم به آپارتمان نشینی آغاز شد که با مشکلاتی نیز همراه بود.
مشکلات آپارتمان نشینی از آنجایی شروع شد که مردم پیرو زندگی در خانه های حیاط دار بودند؛ به این صورت که عادت داشتن به صحبت کردن با صدای بلند، رفت و آمد در هر زمان از شب و یا روز، بلندی صدای تلویزیون و در نهایت داشتن تفکر چهاردیواری اختیاری و پافشاری بر نحوه زندگی سنتی، عدم توجه به حقوق همسایه های دیوار به دیوار و طبقات پایین و یا بالایی؛ برآن شد که قانون و فرهنگ هایی برای آپارتمان نشینی تعریف شود که جزء لاینفک زندگی آپارتمان نشینی بوده است و نادیده گرفتن این بخش مهم در زندگی آپارتمانی به وجود آورنده بخش بزرگی از مشکلات اجتماعی و معضلات روانی است.
با این حال وارد شدن و زندگی کردن در مجتمع های آپارتمانی دو اصل، اساسی است، با توجه به محدودیت های زندگی آپارتمان نشینی:
باید رعایت حقوق دیگران مهم شمرده شود.
در انتظار رعایت حقوق و قوانین از جانب دیگران نباشیم.
مشکلات آپارتمان نشینی و اختلاف میان همسایگان در نتیجه نادیده گرفتن این دو نکته اساسی به وجود می آید. به این صورت که در یک جمع بندی ساده معتقدیم، عدم توافق ساکنان در نحوه استفاده از مشاع ها، به دلیل وجود سلیقه های گوناگون، فرهنگ ها و اختلاف محسوس اجتماعی میان ساکنان، نبودن ضوابط و مقرراتی برای طراحی، ساخت و بهره برداری از مجتمع ها، و آپارتمان ها و بی توجهی ساکنان به حقوق همسایگان و در کنار آن الزام کردن آنان به جبران خسارت های احتمالی تنها بخشی از این مشکلات بوده یا باعث ایجاد مشکلات است لذا زندگی شهری در حصار خانه های قوطی کبریتی گرفتار است.
تجاوز به حقوق دیگران و همسایگان در چنین مواردی از ساده ترین موضوعات مثل گذاشتن کفش در راه پله ها، برگزاری مهمانی های شبانه، استفاده از وسایل صوتی تصویری با صدای بلند، تا مزاحمت های مکرر و طولانی را در بر می گیرد. این وضعیت پیش از اینکه ناشی از فقدان قانون مناسب آپارتمان نشینی باشد، منشأ گرفته از فرهنگ غلط آپارتمان نشینی است.
فرهنگ آپارتمان نشینی به معنای توجه به آداب، قواعد و الزام های زندگی در محیط جمعی یعنی آپارتمان نشینی، معنا و مفهوم پیدا می کند و دوری از آن باعث بالا رفتن مشکلات اجتماعی می شود. آنچه در شکایت و دادرسی حق قانونی به حساب می آید؛ تنها یک روی سکه است و روی دیگر را باید در کاسته شدن از ارزش همسایه و همسایه داری در نادیده گرفتن سبک زندگی جست وجو کرد.
یکی از مزایای رعایت اصول آپارتمان نشینی ایجاد ارتباط و دوستی با همسایه و در کنار ایجاد امنیت و آرامش برای خودمان است.
آپارتمان نشینی به معنای استفاده از یک مجتمع ساختمانی با قوانین و مقررات نوشته و نانوشته مربوط به آن است و نیازمند فرهنگ و نظم خاصی می باشد. فرهنگ آپارتمان نشینی شامل استفاده درست و مناسب از قسمت های مشترک و پرداخت هزینه های مشترک مربوط به آن، احترام به حقوق همسایگان رعایت مقررات مربوط به آپارتمان نشینی و تمام مواردی است که باعث می شود که زندگی صلح آمیزی در کنار آدم هایی که تنها به اندازه یک دیوار با آنها فاصله داریم، داشته باشیم.
