رهن و اجاره ملک در نامجو(گرگان)

محله نامجو همچون سایر محلات مجاور در ابتدای شکل گیری خارج از محدوده شهری تهران قدیم قرار داشته و به همین دلیل نسبت به سایر محلات که در محدوده شهری قرار داشتند دیرتر آباد شده است. با این حال این محله نسبت به محلات مجاور به محدوده شهری نزدیکتر بوده و از این محلات زودتر ساخته شده است. این محله از شرق به خیابان شهید مدنی که در آن سال ها یک خیابان خاکی بود محدود می شد و از غرب به خیابان شهید نامجو می رسید که بخش هایی از آن تا نزدیک ایستگاه کاشی ها ساخته شده بود می رسید. از شمال تقریباً بیابان بود و بعدها خیابان یزدی ساخته شد و از جنوب هم تا میدان امام حسین بیابان بود و بعدها خیابان خواجه نصیر ساخته شد. پس از آن که رضاشاه پهلوی دروازه های شهر تهران را تخریب کرد و خندق های دور شهر را پر کرد، تهران از جانب شمال رشد خود را آغاز کرد و شکل گیری محله گرگان نیز به آن زمان برمی گردد. زمین های خیابان گرگان در آن دوره متعلق به خانم فخرالدوله دختر فرمانفرما و همسر دکتر امینی(نخست وزیر) بوده که وی قسمتی از زمین ها را ساخت و مابقی را به تاجر برنج فروشی به نام حسن واحدی فروخت. پس از مرگ حسن واحدی برادرانش زمین ها را تکه تکه کرده و به فروش رساندند. از دیگر زمینداران محل می¬توان به سرهنگ پاشاخان اشاره کرد که قبرستان نظام آباد واقع در محله گرگان امروزی را غصب کرد و به فروش رساند. باقی مانده زمین های این قبرستان تحت عنوان گاراژ جهان نو هنوز هم وجود دارد. همزمان با قطعه قطعه کردن زمین ها، رضاشاه کاخ عشرت آباد را به پادگان تبدیل کرد و به همین دلیل نیاز به نیروی کارگر و خدمه زیادی داشت. به همین دلیل کارگران زیادی به این محل آمده و ساکن شدند. بنابراین ساکنان اولیه محل افراد کارگر و فقیری بودند که به دلیل ارزانی زمین ها در این محله ساکن شدند. از نظر قومیتی بیشتر ساکنان اولیه این محل اراکی ها و سپس اصفهانی ها بودند و از نظر مذهبی ارامنه و مسلمانان حضور پررنگ تری داشتند که امروزه ارامنه تعدادشان خیلی کم شده است. محله نامجو همچون سایر محلات مجاور در ابتدای شکل گیری خارج از محدوده شهری تهران قدیم قرار داشته و به همین دلیل نسبت به سایر محلات که در محدوده شهری قرار داشتند دیرتر آباد شده است. با این حال این محله نسبت به محلات مجاور به محدوده شهری نزدیکتر بوده و از این محلات زودتر ساخته شده است. این محله از شرق به خیابان شهید مدنی که در آن سال ها یک خیابان خاکی بود محدود می شد و از غرب به خیابان شهید نامجو می رسید که بخش هایی از آن تا نزدیک ایستگاه کاشی ها ساخته شده بود می رسید. از شمال تقریباً بیابان بود و بعدها خیابان یزدی ساخته شد و از جنوب هم تا میدان امام حسین بیابان بود و بعدها خیابان خواجه نصیر ساخته شد. پس از آن که رضاشاه پهلوی دروازه های شهر تهران را تخریب کرد و خندق های دور شهر را پر کرد، تهران از جانب شمال رشد خود را آغاز کرد و شکل گیری محله گرگان نیز به آن زمان برمی گردد. زمین های خیابان گرگان در آن دوره متعلق به خانم فخرالدوله دختر فرمانفرما و همسر دکتر امینی(نخست وزیر) بوده که وی قسمتی از زمین ها را ساخت و مابقی را به تاجر برنج فروشی به نام حسن واحدی فروخت. پس از مرگ حسن واحدی برادرانش زمین ها را تکه تکه کرده و به فروش رساندند. از دیگر زمینداران محل می توان به سرهنگ پاشاخان اشاره کرد که قبرستان نظام آباد واقع در محله گرگان امروزی را غصب کرد و به فروش رساند. باقی مانده زمین های این قبرستان تحت عنوان گاراژ جهان نو هنوز هم وجود دارد. همزمان با قطعه قطعه کردن زمین ها، رضاشاه کاخ عشرت آباد را به پادگان تبدیل کرد و به همین دلیل نیاز به نیروی کارگر و خدمه زیادی داشت. به همین دلیل کارگران زیادی به این محل آمده و ساکن شدند. بنابراین ساکنان اولیه محل افراد کارگر و فقیری بودند که به دلیل ارزانی زمین ها در این محله ساکن شدند. از نظر قومیتی بیشتر ساکنان اولیه این محل اراکی ها و سپس اصفهانیها بودند و از نظر مذهبی ارامنه و مسلمانان حضور پررنگ تری داشتند که امروزه ارامنه تعدادشان خیلی کم شده است.